‘Het voelde wat ongemakkelijk dat een fotootje van ons ineens op de cover van een blad stond’

“Het was toevallig op Martijns verjaardag in maart 2014 dat onze blikken elkaar kruisten op het terras van een après-skitent in Oostenrijk. Natuurlijk herkende ik hem, maar het was niet zo dat ik hem daardoor wel of niet leuk vond. We raakten aan de praat, met als resultaat dat we de dagen daarna met elkaar optrokken. Allebei waren we daar met vrienden en grappig genoeg klikte het ook tussen onze wederzijdse vrienden. Martijn zegt altijd dat hij meteen iets had van: ‘Wauw, wat bijzonder.’ Onze ontmoeting maakte bij mij ook zeker iets los, maar ik durfde er niet te veel over na te denken. Daarvoor vond ik het allemaal wat te ingewikkeld. Hij zat nog midden in een scheiding, had vier kinderen en was een dikke elf jaar ouder. Genoeg om er aanvankelijk mijn bedenkingen bij te hebben. Wat niet wegneemt dat we later in Nederland toch zijn gaan daten. Dat was erg leuk. Voor mij wel raar dat een fotootje van ons ineens op de cover van een blad stond.

Dat voelde wat ongemakkelijk, maar ik kon het snel relativeren. De timing was alleen niet ideaal, omdat de scheiding van Martijn nog niet was afgerond en ik net die zomer naar New York ging om een boek te schrijven. Er kwamen te veel dingen samen, waardoor het niet het juiste moment was om er een echte relatie van te maken. Wel kwam er een fijne vriendschap uit voort.

Achteraf gezien is het wel frappant dat we als vrienden over bijna alles met elkaar spraken, behalve over ons liefdesleven. Dat vonden we kennelijk toch een beetje lastig. Martijn had nog een tijdje een nieuwe liefde en ik was af en toe aan het daten, maar dacht daarbij telkens: nee, dit is het niet. Er moet een leuker iemand zijn. Nu weet ik dat ik daar gelijk in had, maar het heeft echt wel een aantal jaren geduurd voordat Martijn en ik elkaar in de ogen keken en wisten: ja, dít is het! Onze vriendschap werd geleidelijk hechter, we zagen elkaar steeds vaker en op een gegeven moment was duidelijk dat we toch echt wél verliefd waren. Mijn vriendinnen waren niet verbaasd: ‘Je had het de laatste tijd ook wel erg veel over hem,’ zeiden ze. Voor de kinderen was het even wennen dat ik van ‘een’ vriendin ‘de’ vriendin van hun vader werd, maar ze hebben me met open armen ontvangen. De kinderen hoorden als eersten dat Martijn mij ten huwelijk gevraagd had en waren net zo blij als wij. Dat huwelijksaanzoek was trouwens echt bijzonder. Martijn vroeg me in december 2018 ten huwelijk via een sinterklaasgedichtje. Als hij ergens vol van is, kan hij het niet lang voor zich houden, dus hij vertelde al dat hij een gedicht had gemaakt waarbij ik het waarschijnlijk niet droog zou houden. Dat leek me sterk, ik ben niet snel in tranen. Maar, inderdaad, bij het lezen van de laatste regel ‘Wil je met me trouwen?’ schoot ik vol. In september 2019 zijn we getrouwd. De mooiste eigenschap van Martijn vind ik toch wel dat hij zo liefdevol, zorgzaam en betrokken is. Als ik een belangrijke bespreking heb, zal hij nooit vergeten te vragen hoe het is gegaan of stuurt hij me vooraf nog een lief appje. Hoewel ik in een heel andere wereld werk dan hij, leven we erg met elkaar mee, kennen we elkaars collega’s en zijn we trots op elkaar. Ik heb Economie gestudeerd en heb jarenlang als consultant bedrijven geadviseerd. De kennis die ik aan anderen overbracht, pas ik nu zelf toe als manager bij ABN-AMRO. Ik stuur een team aan dat kijkt hoe we de dienstverlening naar onze zakelijke klanten nog kunnen verbeteren.

Vind je dit interessant?

Ontdek nu alle Belgische top titels in één app!

Probeer nu een maand gratisProbeer nu een maand gratisAl abonnee?
Log in om verder te lezen

Ik zie altijd kansen en vind het fijn om medewerkers te coachen in het versterken van hun capaciteiten. Omdat ik twee managementboeken heb geschreven, word ik nog weleens gevraagd voor lezingen. Dat Martijn me na afloop van zo’n lezing complimenteerde, deed me veel. Tenslotte is presenteren zíjn vak.

Ik heb van hem geleerd om mijn gevoelens wat meer uit te spreken. Dankzij hem zeg ik nu ook vaker ‘Ik hou van je.’ Niet alleen tegen hem, maar ook tegen mijn ouders, de kinderen en goede vriendinnen. Ik hoorde hem dat heel vaak tegen dierbaren zeggen en dat voelde zó goed, dat ik dat ook ben gaan doen. Sowieso is Martijn erg goed in het benoemen van wat er speelt.

En in koken. Dat kan ik ook wel, maar alleen volgens recept.

Het fingerspitzengefühl dat Martijn in de keuken heeft, daar kan ik weleens jaloers op zijn. We zijn een energieke combi. Dat kreeg ik nog eens bevestigd toen hij vorig jaar een paar weken was uitgeschakeld door corona. In mij schuilt geen Florence Nightingale. Ik zat te balanceren tussen: stel je niet zo aan en: o, wat ben je zielig, want hij was echt wel flink ziek. Daardoor besefte ik hoezeer we elkaar normaal gesproken versterken en energie geven. Ik vond het best zwaar om het gezin ineens in mijn eentje te runnen. Sowieso vind ik het altijd fijn als Martijn erbij is. We geven elkaar de ruimte om ook los van elkaar met vriendinnen of vrienden op te trekken. Maar het liefst ondernemen we zo veel mogelijk sámen.”

‘Dankzij Martijn zeg ik nu vaker ‘Ik hou van je.’ Hij leerde me mijn gevoelens uit te spreken’