Koning kassa peter gillis: de godfather van de nederlandse vakantieparken

‘Peter zei: ‘Jij bent echt een lekker wijf. We zullen eens koffiedrinken.’ Zo begon het’

Als het haar van de bevallige Nicol (31) vakkundig in de krul wordt gezet, zit Peter Gillis (59) onderuitgezakt met panamahoed op de kale schedel op zijn telefoon te scrollen. “Ik heb de boel vanmorgen geschoren, dus mij kun je overslaan”, zegt hij lachend. Peter heeft er zin in. “Leuk stadje hoor, Amsterdam. We komen hier vaker. Beetje Brabants, we gaan goed samen. Dat zie ik op mijn parken ook; Amsterdammers zijn gezellige mensen. Meteen een praatje, fotootje maken, hatseflats!”

Je straalt op tv echt iets uit van een godfather. Jouw wil is wet.

“Ik ken de echte Godfather, die film, helemaal niet. Ja, ik weet dat-ie een hoed heeft en sigaren rookt. Dat zag ik op een plaatje. Maar ik doe zelf nooit iets crimineels. De eerste serie van Undercover is op ons park Blauwemeer in Lommel opgenomen. Het echte verhaal heeft zich afgespeeld op Park Parelstrand, dat is ook van mij. Ik ken Tinus van Wesenbeeck, die ze in die serie naspelen, omdat hij op dat park te gast was. Nooit in de gaten gehad dat hij een boef was. Toen hij werd opgepakt, stonden de banken de volgende dag bij mij op de stoep. Wat ik ermee te maken had. Ja, niks. Hij was gewoon een gast.”

Nicol: “Peter is best wel een godfather, hoor. Hij is de baas, zowel van het gezin als het bedrijf. Zonder Peter z’n goedkeuring gaat er niks gebeuren. Zo simpel is het.”

Peter: “Nee, het is niet zo dat zij even een nieuwe grasmaaier gaat kopen voor 10.000 euro, dat gaat niet gebeuren. Ik ben ook echt zuinig; kom uit een arm gezin. Wij moesten om vijf uur naar bed omdat er geen geld was voor warm eten. Mijn vader ging stropen en ving hij een konijn, dan hadden we weer wat te eten. Mijn moeder breide een trui voor ons en als die te klein werd, ging het draad er weer uit voor een nieuwe trui. Iedereen denkt dat ik die twaalf parken maar even uit de grond gestampt heb, maar ik kom van ver.”

Hoe ben je op de televisie terechtgekomen?

“Ik heb ooit iets gedaan met asielzoekers op mijn camping, voor een programma op NPO. Toen heeft een producent van SBS constant aan me lopen trekken. ‘Niks voor ons’, zei ik. Maar ze bleven aanhouden. Toen hebben we het toch maar geprobeerd, want ik dacht wel: ja, iedereen lult over de familie Gillis als die familie met die dikke auto’s… Ik wilde wel laten zien dat wij keihard werken voor onze centen. En toen begon ik het leuk te vinden. En het is een succes. Als we nu op een camping komen, ook in Italië, dan springt iedereen boven op zijn camper om foto’s van ons te maken.”

‘Ik ben een erg lief persoon. Behalve als ik afrekenen moet. Dan zie je een kutwijf’

Kijken jullie elke aflevering?

Peter: “Ja, vanavond gaan we weer kijken; zakkie chips erbij en een cavaatje of zo…” Nicol: “We kijken het graag samen. Mijn vier kinderen er ook bij, die vinden het allemaal fantastisch.”

Peter: “Ja, man. Die worden foxwild. Als ze lief zijn, mogen ze tot het end opblijven, zijn ze vervelend dan kijken ze niet.”

Nicol, zien jouw kinderen, die je niet op televisie laat optreden, hun echte moeder op tv?

Nicol: “Nee, als mama ben ik heel anders. Bij mij krijgen de kinderen echt veel voor elkaar. Ik ben best een verwenmoeder.”

Peter: “Op tv zie je vooral de zakelijke Nicol. Die is keihard. Privé is ze een watje met een klein hartje.”

Nicol: “Peter is zelden een watje, hij is ook tegen mij vaak keihard.”

Peter: “Hou eens op jij! Als gij een nieuwe auto wil, krijgt gij een nieuwe auto. Dat is ook watjes-achtig, hè? Wilt gij kleren, sieraden of wat dan ook, dan krijg je die. Vind ik ook watjesachtig.”

Nicol, lachend: “Hij is vooral een watje als hij met mijn kinderen is. Eerst zegt-ie nee, dan misschien, en op het eind, nou, vooruit dan maar. Ze krijgen alles bij hem voor elkaar. En ze zijn gek op hem. Peter kan ineens opstaan en roepen: wie gaat er meerijden in de Porsche? En dan vliegen ze achter hem aan. Ze noemen hem papa Peter, terwijl ze hun eigen vader gewoon Stefan noemen. Dat zegt wel wat.”

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

‘Mijn vermogen is een kwart miljard. En toch sta ik niet in de Quote 500’

Nicol: “Ik werkte voor Peter op de boekingscentrale van de vakantieparken. Ik zat even buiten, toen Peter kwam aanrijden. Ik moest de groeten aan hem doen van iemand dus ik zei: ‘Ben jij toevallig Peter?’ We raakten aan de praat en toen hij naar binnen liep, zei hij: ‘Je bent echt wel een lekker wijf, we zullen eens koffiedrinken’. Ik dacht: dat zullen we nog weleens zien…”

En wanneer sloeg de vonk over?

Nicol: “Ik denk op het moment dat we voor het eerst gekust hadden. Dat was op kantoor. Ik schrok best wel, het was Peter die het initiatief nam. Het was niet in de planning dat dit al zo snel gebeurde. Ik wilde het eerst rustig aan doen, want ik woonde nog bij mijn ex en moest nog verhuizen met mijn vier kinderen, alles moest nog geregeld worden. Maar ja, als je verliefd bent, hou je het niet tegen.”

Vind je dit interessant?

Ontdek nu alle Belgische top titels in één app!

Probeer nu een maand gratisProbeer nu een maand gratisAl abonnee?
Log in om verder te lezen

Hij is bijna dertig jaar ouder, zo’n tachtig kilo zwaarder, half Nederland denkt dat je het voor het geld doet.

Nicol: “Tja, dat zegt meer over half Nederland dan over mij. Die mensen kennen mij niet eens. Ik hoor ook wel eens van bekenden wat er allemaal over mij gepost wordt op social media. Dan geef ik altijd hetzelfde antwoord: ik lees het niet, dan heb ik ook nergens last van. ”

Peter: “Ik snap wel dat Nederland zo reageert. De kijkers zien dat ze een Porsche krijgt, maar ze zien niet dat ze hem zelf met winst weer heeft verkocht. Ze zien vooral de zakelijke, harde Nicol die mijn panden verhuurt.”

Dus in werkelijkheid is Nicol, bij wie er geen lachje vanaf kan als ze een auto van een ton krijgt, die haar personeel afblaft en die chagrijnig reageert als ze wordt tegengesproken, een schatje?

Nicol: “Ik ben allesbehalve een bitch. Ik denk dat ik best kan zeggen dat ik een erg lief persoon ben. Ik sta klaar voor iedereen en denk met iedereen mee. Een vriendin van mij heeft zeven kinderen en moet rondkomen van een minimumloon. Alle kleren en het speelgoed dat mijn kinderen niet meer gebruiken, breng ik naar haar toe. Ik help graag. Maar de kijkers zien vooral mijn zakelijke kant. Als mensen voor mij moeten werken en ik moet die uren ook afrekenen, dan ben ik best een kutwijf. En dat is wat de mensen vooral zien. Soms hebben we ook wel discussies met SBS. Zo wil ik dat duidelijk wordt dat ik ook nog vier kinderen heb waar ik voor zorg. Ik sta om zes uur op, maak broodtrommeltjes klaar voor iedereen, inclusief voor Peter, breng ze naar school, haal ze weer op, maak eten voor ze en breng ze naar bed. Die Nicol zagen de mensen nooit, maar in de nieuwe reeks wel.”

Peter: “Toen wij laatst op vakantie in Italië waren, was er een groepje met het syndroom van Down. Nicol kocht elke dag ijsjes voor ze of ging cadeautjes voor ze halen in het dorp. Toen wij weer naar huis gingen, moesten ze allemaal huilen. Maar de mensen thuis zien dat we een nieuwe auto kopen en onze voice-over Frank Lammers roept: ‘Zo, is die bolle ook weer een tonnetje lichter’. Dat is tv. Ja, en als je dan thuis zit te kijken en je hebt het niet breed, dan snap ik die reacties wel. Ik heb zelf ook lang rondgelopen met amper een stuiver op zak.”

Hoe kom je nu dan zo rijk? Je schijnt een kwart miljard te hebben.

Peter: “Ja, en toch sta ik niet in de Quote 500! Dat komt omdat daar een redacteur zit die alleen maar negatieve verhalen over mij schrijft. Daarom heb ik voor de grap een Quote 501 laten drukken, waar ik wel in sta, haha. En hoe word je zo rijk? Nou, dat is heel simpel: door hard te werken en op het juiste moment de juiste beslissingen te nemen. Bij ons thuis hadden we vroeger een kleine camping, die beheerd werd door mijn broer. Voor mij was daar geen plaats, ons pap had bepaald dat zijn oudste zoon alles zou overnemen. Toen ben ik op mijn dertiende bij de keurslager gaan werken. Later ontstond er ruzie tussen ons pa en zijn broer over die camping en heeft mijn vader zijn aandelen voor een habbekrats van de hand gedaan. Nadat de fiscus was langs geweest bleef er nul over. We hebben met z’n allen een camping voor ruim vier miljoen gulden gekocht, met geld van de Rabobank. Dat mag ge gerust weten. Ik heb mijn broer na een jaar uitgekocht, mijn zus na drie jaar. In 1998 kocht ik een tweede park, in 2000 een derde en in 2002 een vierde. In 2018 had ik twaalf parken, en 75 miljoen schuld. Drie parken verkocht, toen was ik weer schuldenvrij. En nu heb ik er weer twaalf. Ik koop parken waar een ander de handen niet aan durft te branden. Nou, Petertje wel. Dus hoor ik ook in de Quote 500, want het rekensommetje is snel gemaakt: drie parken leveren 75 miljoen op, dus als ik twaalf parken heb dan kom je al snel op een kwart miljard uit. Ja, op de bank heb ik geen cent staan, alles zit in het bedrijf.”

Zien we op tv ook de echte Peter Gillis?

“Ja, ik speel niks. Je ziet mij ook wel hard zijn naar het personeel, maar ik bied ook altijd een luisterend oor. Ik weet van wie de vrouw ziek is of de broer net is ontslagen. Iedereen kan mij ’s nachts bellen. En andersom. Van de 250 man die ik in dienst heb, kan ik er 248 bellen als ik ’s nachts ergens met een lekke band sta. Daar durf ik mijn hand voor in het vuur te steken.”

TV Familie Gillis: Massa Is Kassa, SBS6, zondag. Nieuw seizoen vanaf maandag 8 november

‘Van mijn 250 man personeel kan ik er 248 bellen als ik ’s nachts een lekke band heb’