Olcay gulsen & ruud de wild ‘Tot vijf jaar geleden waren we vrij oppervlakkig’

Olcay Gulsen en Ruud de Wild, naar een bekender ‘mediakoppel’ moet je in Nederland goed zoeken. Alle reden om in een Amsterdams etablissement neer te strijken aan een tafel uit het zicht. Al mogen ze zeker gezien worden. Ruud – lichte trui, wit haar, oorbelletje – ziet er stoer en gezond uit. Olcay – halflang, dik haar, prachtige huid – oogt moeiteloos chic in een zwarte trui en camel broek. We zijn al even aan de praat als het onderwerp opduikt in het gesprek.

Hoe leuk is het eigenlijk om bekend te zijn?

OLCAY, EERLIJK: ‘Vroeger dacht ik altijd dat het fantastisch was. Misschien is het dat ook als je een grote ster in Amerika bent, maar hier...’

RUUD, DROOG: ‘Bekend in Nederland? Dan liever niet!’

OLCAY: ‘Je kunt je dan afvragen waarom ik op social media zit, maar ik móét wel posten. Anders verkoop ik geen make-up.’

RUUD: ‘Als je ziet wat je soms binnenkrijgt op social media, is er maar één conclusie: er lopen heel wat idioten rond. Mensen van wie je denkt: jammer dat je een telefoon hebt.’

OLCAY: ‘Toch heb je de afgelopen maanden vooral heel veel líéve berichtjes ontvangen. Echt hartverwarmend.’

RUUD: ‘Dat is waar. Die hadden me anders nooit bereikt.’

Het is genoegzaam bekend dat dit betrekking heeft op de diagnose darmkanker die Ruud dit voorjaar kreeg, en het maandenlange behandeltraject dat volgde – gelukkig met een goede afloop. Sinds september is hij weer terug op de radio, wat niet wegneemt dat de afgelopen periode er flink in heeft gehakt.

OLCAY: ‘De diagnose zelf was al pittig en de emotionele rollercoaster daarna helemaal. Niet weten waar je aan toe bent, dat vond ik het zwaarste.’

RUUD: ‘Het was een slopende tijd. Ik dacht echt: hoe lang heb ik nog?’

OLCAY: ‘Toch was het ook een tijd vol bijzondere momenten, waarin ik jouw zachte kant, waar ik verliefd op werd, vaak heb gezien. Dat pure vond ik heel mooi. Je zei steeds: “Ik wil mijn kinderen zien opgroeien, en veel meer met ze reizen.” Nou ben je een lieve vader, maar ook weer niet zo eentje die elke zaterdag bij het voetbalveld staat, bij wijze van spreken, dus dat raakte me. Ik zeg nu ook vaak: “Dat reizen, dat moet je gaan doen!” Want zo gaat dat natuurlijk: nu je genezen bent verklaard, overkomt het leven je weer.’

RUUD: ‘Als je zo ziek bent, zit je dichter op je emoties. Ik bleek ook meer een vechter te zijn dan ik had gedacht.’

OLCAY: ‘Mijn grootste ontdekking is dat ik grenzeloos ben in mijn wil om je te steunen. Tot nu toe was ik best egoïstisch, zo iemand die meteen “Lastig!” roept als ze haar eigen belangen opzij moet zetten. Maar de afgelopen maanden heb ik geen seconde aan mezelf gedacht.’

OLCAY
‘IK WAS ALTIJD BEST EGOÏSTISCH, MAAR DE LAATSTE TIJD HEB IK GEEN SECONDE AAN MEZELF GEDACHT’

Zijn jullie prioriteiten sinds de ziekte veranderd?

RUUD: ‘Die vraag kan ik nog niet beantwoorden. Ik denk het wel, maar zoals Olcay al zei: er is een verschil tussen denken en doen.’

OLCAY: ‘Eigenlijk vind ik het ook wel fijn dat je je weer druk maakt om onzindingen. Dat betekent dat het goed met je gaat.’

Jullie zijn sinds begin 2019 samen...

OLCAY: ‘Met tussendoor nog een break-up, maar intussen zijn we zo de diepte in gegaan dat ik Ruud helemaal kan lezen. Ik geniet ook nog steeds van zijn eigenzinnigheid, zijn humor en zijn net iets andere kijk op de wereld. En dan is hij ook nog charmant en superromantisch.’

RUUD: ‘Jij bent een bijter, een lief mens in alle opzichten, levenslustig en altijd verrassend. En romantisch wanneer ik het aangeef.’

OLCAY, LACHEND: ‘Ik haak in, maar jij bent creatiever. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de gouden bedelketting die je me gaf toen het net weer aan was. Je had hem zelf ontworpen, en op al die bedeltjes staat iets wat betrekking heeft op mij. Prachtig!’

RUUD: ‘Andersom zou ik nooit kunnen bedenken wat jij allemaal doet voor mij en de kinderen. Alles net iets mooier, specialer, verzorgder. Door jou weet ik ook dat er verzorgd uitzien niet alleen prettig is voor jezelf, maar ook voor je omgeving. Verder ben je buitengewoon trouw aan je vrienden. Ik neem nog weleens de telefoon niet op, maar jij doet dat wel. Je levert altijd. En we hebben dezelfde standaard wat afspraken betreft: te laat zijn is respectloos.’

Jullie komen allebei uit een groot gezin, het ene getekend door huiselijk geweld, het andere diepreligieus. Hoe werkt dat door?

OLCAY: ‘Het lijkt misschien heel verschillend, maar er zijn ook veel parallellen.’

RUUD: ‘Ons gezin was ook onveilig, al was het geweld niet fysiek maar mentaal.’

OLCAY: ‘Jouw ouders zaten bij een sekte.’

RUUD: ‘Ze noemden het graag Pinkstergemeente, om ermee weg te komen, maar dat was het niet. Het ging altijd over zonden waaronder je gebukt moest gaan. In feite was het één polonaise naar de hel.’

OLCAY: ‘Een enorme geestelijke druk voor een kind. Mijn zussen, broer en ik zijn allemaal beschadigd geraakt en dat herken ik bij jou en je broers en zussen. Jij kunt soms ineens verongelijkt zijn omdat je ervan uitgaat dat je niet meetelt, niet gezien wordt. Ook een gevolg van dat grote gezin, weet ik nu. Als het vroeger de kop opstak, dacht ik: huh? Het is ook best random waar jij dan boos om bent.’

RUUD, GESPEELD GEPIKEERD: ‘Dank je, ik ook van jou! Eerlijk gezegd vind ik het altijd wel leuk, jij en je zussen samen. Net de Spice Girls: vijf totaal verschillende karakters en toch met z’n allen één persoon.’

Ruud, een goede vriend van jou vertelde me dat het in jouw vorige relaties met vrouwen altijd eerst

hosanna was, maar dat al snel het gemopper begon. Maar, zei hij, met Olcay...

RUUD, MET EEN GRIJNS : ‘...is het precies andersom! Klopt, met Olcay is het anders omdat zij verder kijkt. Ze wil me echt doorgronden, stelt gewoon nog een vraag, en nog één, in plaats van een oordeel te vellen. Als we samen naar een privéprobleem kijken, wil ze precies weten wat het met mij doet en hoe ik er goed mee kan omgaan. In het begin was dat best confronterend, maar nu vind ik het juist heel aangenaam.’

OLCAY: ‘Terwijl ik tot vijf jaar geleden vrij oppervlakkig was.’

RUUD: ‘Ik net zo goed. Het heeft allemaal te maken met wezenlijke interesse in de ander. Dat betekent dat we elkaar ook ongemakkelijke vragen stellen, maar het antwoord is altijd eerlijk. Zo leer je jezelf beter kennen.’

OLCAY: ‘Jij staat open voor wie ik ben, dat is fijn. In de basis ben ik bijvoorbeeld positiever dan jij, maar ik merk dat jij ook steeds vaker een zonnige kijk hebt op dingen.’

Vind je dit interessant?

Ontdek nu alle Belgische top titels in één app!

Probeer nu een maand gratisProbeer nu een maand gratisAl abonnee?
Log in om verder te lezen

RUUD: ‘Dan denk ik bijvoorbeeld: deze dag kan ik een acht geven, terwijl ik vroeger alle kleine obstakels zou hebben benoemd.’

OLCAY: ‘Wat ik ook prettig vind, is als je elkaar de ruimte geeft om te zijn wie je bent. Dus niet die ander willen veranderen, terwijl ik dat vroeger wel had. Nu denk ik gewoon: dat hoort bij Ruud, en misschien vind ik het zelfs leuk. Zoals dat jij veel gestructureerder bent en bijvoorbeeld van tevoren wilt weten wat ik op woensdag- en donderdagavond doe. Ik ben een fladderaar, dus eerst vond ik dat vervelend, maar het creëert ook weer rust in dat chaotische hoofd van mij.’

RUUD
‘OLCAY PRESTEERT HET OM ER ONGETRAIND ZESTIEN KILOMETER UIT TE STAMPEN. WALGELIJK!’

Heb jij ook dingen overgenomen van Ruud?

OLCAY: ‘Dat denk ik wel. Ik ben iets minder ongeduldig geworden, neem meer tijd om dingen echt af te maken. Dat is zijn invloed. Al ben ik nog steeds een chaoot.’

RUUD: ‘Het afgelopen halfjaar heb ik wel vijfentwintig e-smokers voor je gekocht omdat jij ze dan weer ergens had laten liggen. En dat vind ik nul erg.’

OLCAY, ZUCHTEND: ‘Volgens mij kom ik niet echt goed uit dit interview, maar that’s me...’

RUUD: ‘Jawel joh! Dat fladderen hoort bij jouw werk, dat zich veel minder dan het mijne laat vangen in tijd. Weet je waarover ik dankzij jou ook veel heb geleerd? Make-upverpakkingen, en jouw miracle blur.’

OLCAY: ‘Ja, haha, dat weten veel mensen niet, maar ik test bijna al mijn producten op jou. Oogmake-up, concealers, poeders...’

RUUD: ‘Toen ik er tijdens mijn ziekte verrot uitzag, heb ik ook weleens stiekem wat opgedaan.’

OLCAY: ‘Je hebt een Europese huid, dus als het jou goed staat, is het goed voor de Nederlandse markt. Gelukkig ben je ook niet zo’n machoman die dat allemaal niet wil. Alleen lippenstift heb ik nog niet op je uitgeprobeerd.’

RUUD: ‘Ook ik heb grenzen!’

OLCAY
‘OOGMAKE-UP, CONCEALERS, POEDERS; IK TEST BIJNA ALLES OP RUUD’

Zijn er struikelpunten in jullie relatie?

RUUD: ‘We zijn allebei geen ruziemakers en als er iets opborrelt, benoemen we het meteen. Dan is het vanzelf weg. Maar verschillen zijn er genoeg. Olcay staat ’s ochtends altijd meteen aan, terwijl ik nog een beetje moet bijkomen. Ik ben sowieso meer een locomotief, ook met hardlopen: als ik eenmaal loop, blijf ik doorlopen. Olcay presteert het om er ongetraind zestien kilometer uit te stampen. Walgelijk!’

OLCAY : ‘Zit dat je nog steeds dwars?’

RUUD, UITGESTREKEN GEZICHT: ‘Zeker! Fladderaar of niet, als jij iets wil, leg je een ijzeren discipline aan de dag.’

OLCAY: ‘Dingen waar ik ja tegen zeg, doe ik zo goed mogelijk. Bij spelletjes wil ik ook per se winnen, dat is wel vervelend.’

RUUD: ‘Laatst speelden we monopoly met mijn kinderen, en toen mijn dochter van negen om kwart voor tien vroeg: “Mag ik naar bed?”, zei je: “Nee, bijna, want ik heb de Barteljorisstraat nog niet!”’

OLCAY, SCHULDBEWUST: ‘Het was kwart voor elf. Sindsdien hebben ze niet meer zo’n zin in monopoly.’

RUUD: ‘“Doe maar uno”, zeggen ze dan.’

OLCAY: ‘Ja, want daar zijn ze beter in dan ik. Niet te harden!’

RUUD: ‘Ik heb die prikkel niet. Jij haalde de finale van Wie is de Mol? terwijl ik echt de slechtste kandidaat ever geweest zou zijn.’

OLCAY: ‘Dat denk ik ook, maar in je radiowerk ben je wel ambitieus. Ik denk weleens: rustig maar, je bent al de beste.’

Hoe is het nu met je gezondheid, Ruud?

RUUD: ‘Best goed, ik denk dat ik qua conditie op 85 procent zit. Ik kan alweer tien kilometer wandelen en slik ook geen pillen meer, al houden ze me nog wel in de gaten.’

OLCAY: ‘Je krijgt regelmatig een CT-scan.’

RUUD: ‘En een MRI-scan. Als je daar zelf in ligt, is het toch anders.’

OLCAY: ‘Je eet nu ook gezonder; minder vlees, iets vaker vis en vegetarisch. Ik verheug me erop dat we elkaar straks weer kunnen uitdagen in de gym, want zo ben je weer wel: alles net een tandje hoger dan ik.’

Hoe gaan de kerstdagen er straks uitzien?

RUUD: ‘Ik moet dan werken voor de Top 2000, maar voor de rest willen we die dagen dit jaar heel bewust vieren met familie en vrienden.’

OLCAY: ‘We gaan ook al vroeg een kerstboom neerzetten en die in foute pyjama’s versieren met jouw kinderen. En natuurlijk gaan we veel spelletjes spelen, haha. En lekker eten. Ik ga koken!’ 

Wat zijn jullie toekomstplannen en -dromen?

OLCAY: ‘We houden allebei van reizen, dus het lijkt ons leuk om ooit nog eens samen een reisprogramma te maken.’

RUUD: ‘Voor nu wil jij graag je cosmeticabedrijf uitbreiden, en ik mijn kunstbedrijf.’

OLCAY, BREDE GLIMLACH: ‘Verder willen we niet te veel plannen en vooral genieten. We count our blessings.’

Olcay Gulsen (41) werd bekend als de vrouw achter modemerk Super­Trash, waarvan de kleding werd verkocht in vierentwintig landen. In 2018 ging haar bedrijf failliet. Ze was inmiddels een vast gezicht bij RTL Boulevard en ging al snel andere programma’s presenteren. In 2019 stapte ze over naar Talpa. Hier maakte ze onder andere de zesdelige documentaireserie Olcay & huiselijk geweld. Sinds 2019 heeft ze een eigen cosmeticamerk: Olcay Gulsen Beauty.

Ruud de Wild (52) begon als dj bij de AVRO en kreeg in 1992 de kans om voor Radio 538 eigen programma’s te maken. Er volgde een lange reis langs diverse werkgevers: TMF (als video-dj), BNN, weer Radio 538, Qmusic, opnieuw Radio 538, BNR Nieuwsradio en sinds 2017 NPO Radio 2, waar hij De Wild in de Middag presenteert. Ook maakt hij al dertig jaar schilderijen, met daarin vaak bekende songteksten verwerkt.

STYLING: SUZANNE IN ’T VELD / MET DANK AAN HOTEL THE GRAND, AMSTERDAM